Montessoriańska cisza

Zajęcia odbyły się w przygotowanym otoczeniu, znanym dzieciom. Materiały potrzebne podczas lekcji muszą leżeć przygotowane. Podczas ćwiczeń ciszy doskonalone są zmysły: słuch, wzrok, powonienie, dotyk, równowaga. Zbiorowa lekcja ciszy to chodzenie po linie. W sali na podłodze narysowana lub przyklejona jest elipsa. Chodząc po niej, dzieci starają się zachować równowagę i odstęp między sobą, utrzymywać tempo oraz skoncentrować się również na przedmiocie niesionym w ręku, a wszystko odbywa się w ciszy. Może grać melodia z magnetofonu.
Jest to oczywiście proces, który wymaga praktyki i osiągnięcia w grupie "zagrania" i pewnej dyscypliny. Podczas takiej lekcji nauczyciel nie dyscyplinuje dzieci krzykiem, wręcz przeciwnie -  nauczyciel przemawia spokojnym, przyjaznym tonem. Starannie dobiera słowa – komunikaty są jasne i zrozumiałe, ale oszczędne. Ponadto nauczyciel uważnie słucha dzieci, rozpoznaje ich nastrój i odpowiednio reaguje. Z czasem przechodzi na sposób komunikacji za pomocą pantomimy, gestu, spojrzenia. Dzieci łapią w lot tę formę komunikacji. Po zakończonej lekcji mają możliwość podzielić się z grupą doznaniami.

Maria Montessori o ciszy pisała: "Cisza przynosi nam często wiedzę, której jeszcze całkiem nie pojęliśmy, że mianowicie  posiadamy  życie  wewnętrzne.  Poprzez  ciszę  dziecko  być może  po  raz  pierwszy  spostrzega  własne  życie  wewnętrzne.  Cisza przygotowuje duszę na określone doświadczenia".

Warto podkreślić, że lekcja ciszy nigdy nie jest sposobem na uspokojenie grupy, jakimś "zabiegiem" dydaktycznym, lecz wynika z dostrzeżenia gotowości dzieci na takie doświadczenie i tylko temu służy – wspaniałemu przeżyciu czegoś wyjątkowego.

Dziękujemy pani Justynie Owczarek za wdrażanie innowacji w naszej szkole.